Χατζιδάκις

Επώνυμο 2 Ελλήνων μαθηματικών. 1. Ιωάννης (Μύρθιο, Κρήτη 1844 – Αθήνα 1921). Μετά τις σπουδές του, το Πανεπιστήμιο Αθηνών τον έστειλε υπότροφο στο Παρίσι και στο Βερολίνο. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1873 και αφού διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων ανέλαβε και την έδρα των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας (1884) και της θεωρητικής μηχανικής στο Πολυτεχνείο (1888), στα οποία δίδαξε έως το 1914. Έγραψε διδακτικά βιβλία για όλους τους τομείς των μαθηματικών του γυμνασίου. Τα πανεπιστημιακά συγγράμματά του, όπως η Εισαγωγή εις την ανωτέραν άλγεβραν (1879, 1898), Επίπεδος αναλυτική γεωμετρία (1879, 1891), Στερεά αναλυτική γεωμετρία (1880), Διαφορικός λογισμός (1889, 1911), Ολοκληρωτικός λογισμός (1901), διακρίνονται για το βάθος της επιστημονικής σκέψης και τη σαφήνεια της έκφρασης. 2. Νικόλαος (Βερολίνο 1872 – Αθήνα 1942). Γιος του Ιωάννη X., σπούδασε μαθηματικά στην Αθήνα, στο Παρίσι, στο Γκέτινγκεν και στο Βερολίνο. Όταν επέστρεψε διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων (1900-1904) και το 1904 ανέλαβε την έδρα της Ανώτερης Ανάλυσης στη Φυσικομαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δημοσίευσε πολλές επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και τα συγγράμματα Εισαγωγή εις την αναλυτικήν θεωρίαν των επιφανειών (1912), Κινητική του ολικού σημείου (1917), Σφαιρική τριγωνομετρία (1926), Σμήνη και συμπλέγματα καμπυλών και επιφανειών (1929), Στοιχεία ανωτέρας αλγέβρας (1933). Ο X. έγραψε και φιλολογικά έργα με το ψευδώνυμο Ζέφυρος Βραδυνός, οργάνωσε και διετέλεσε πρόεδρος του Βαλκανικού Μαθηματικού Συνεδρίου (1934), ίδρυσε με τον Γ. Ρεμούνδο την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία και αντιπροσώπευσε την Ελλάδα σε διάφορα διεθνή επιστημονικά συνέδρια.